حس اپيدمي شده ي چند وقته ي اخير...

تنها چيزي كه تسكينش مي ده گذشت زمانه...

وپناه بردن به كسي يا جايي كه بشه سنگ صبور آدم...

محياخانم!رفتن چاره ي كار نيست...

معلوم نيست سرنوشت اون ور خط بهتر از حالا باشه...

لحظه رو درياب!

سلام.نميدونم چي بگم منم اسير اين خستگي ام البته شايد دوست داشتم بهتر از اين عمل ميكردم اين خستگيو رو ميذارم به پاي خودم..

اما ميدوني راست ميگي از يه چيزي هم بد جور حالم گرفته است ..از ادمايي كه زندگيشون ماشيني ماشينيه هيچ وقت از خودشون نميپرسن اصلا هدفشون از اومدن به اين دنيا و و اين زندگي دنيايي چيه

سرشون و كردن زير و به خوشياي دوروزه عمرشون دل خوش كردن خوشيتيي كه كاش لااقل ارزش داشتن بالاخره از خورد و خواب و شهوت كه بالاتر نميره ...اما خوب اميدوار هم هستم نه به خودم به خدا..

موفق و تو راه خدا و جز دوستاي خدا باشي

انشاءالله

اللهم عجل لوليك الفرج

اللهم الرزقني شهاده في سبيلك